..............................................................
Το χάος, η «τρέλα» και η γενοκτονία
γράφει ο Τάσος Τσακίρογλου ("Εφημερίδα των Συντακτών" - "ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ", 08.08.25)
Ενας καλός οδηγός για το επερχόμενο παγκόσμιο χάος, του οποίου ήδη παίρνουμε προκαταβολές, είναι το βιβλίο του Χιλιανού Μπενχαμίν Λαμπατούτ «Ο λίθος της τρέλας», από τις εξαιρετικές εκδόσεις ΔΩΜΑ, σε μετάφραση Αγγελικής Βασιλάκου. Πάλι οι εκδόσεις ΔΩΜΑ είχαν βγάλει και ένα δεύτερο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα, με τίτλο «Οταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο», σε μετάφραση και πάλι της Αγγελικής Βασιλάκου. Και τα δύο βιβλία εκδόθηκαν το 2022.
Στον «Λίθο της τρέλας», λοιπόν, ο συγγραφέας μάς λέει πως «η ανθρωπότητα πάντα φοβόταν το χάος. Σήμερα όμως το χάος έχει γίνει τόσο κοινότοπο, τόσο πανταχού παρόν, που ίσως θα πρέπει να τοποθετηθεί στο κέντρο μιας νέας κοσμοαντίληψης». Δηλαδή σε όποια σχέδια φτιάχνουμε για το μέλλον πρέπει να παίρνουμε υπόψη μας πως είναι αδύνατο να επιστρέψουμε σε κάποια ασφάλεια του παρελθόντος και να το νοσταλγούμε, αλλά ότι τώρα ζούμε σε εποχές αβεβαιότητας και απόλυτης ενδεχομενικότητας, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν, ακόμα και το τέλος της ανθρωπότητας.
Θα μου πείτε, πώς μπορεί ένας άνθρωπος, και μάλιστα νέος, να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν θα υπάρξει μέλλον; Ωστόσο, ακόμα και οι νέοι άνθρωποι θα πρέπει να αγωνιστούν για ένα αντάξιο του ανθρώπου παρόν, στο οποίο η αξιοπρέπεια θα είναι βασική παράμετρος της εξίσωσης. Δεν μπορεί να επιτρέπουμε να συντελούνται στις μέρες μας γενοκτονίες, όπως αυτή του Ισραήλ στη Γάζα, και να μην επαναστατούμε. Στο παρελθόν η ανθρωπότητα έχει δείξει καλά δείγματα και, κυρίως, η νεολαία: αντίσταση στον πόλεμο του Βιετνάμ, καταλήψεις πανεπιστημίων, Μάης του ’68, Πολυτεχνείο στην Ελλάδα, αντιπολεμικά και αντιπυρηνικά κινήματα σε Ευρώπη και Ελλάδα.
Οπως λέει και ο Λαμπατούτ: «Το μόνο που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι η πραγματικότητα θα γίνεται όλο και πιο αλλόκοτη τις ερχόμενες δεκαετίες. […] Καθώς αντικρίζουμε την ακατάληπτη εικόνα που μας προβάλλει ο κόσμος, ίσως βρούμε και ποια απάντηση θα δώσουμε στο ενοχλητικό ερώτημα που έθεσε το 1926 ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ: Θα σηκωθούμε άραγε όρθιοι και θα βγούμε στο φως ή μήπως θα χωθούμε φοβισμένοι μέσα στη σπηλιά;».
Είναι πράγματι εξαιρετικά αντιφατικό και συνάμα τραγικό το ότι, ενώ ζούμε σε μια εποχή που υποτίθεται ότι είναι της γνώσης και περηφανευόμαστε ότι έχουμε ανακαλύψει την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ), «ζούμε σε μια γαλήνια νησίδα άγνοιας, στη μέση των μαύρων ωκεανών του απείρου και δεν είμαστε φτιαγμένοι για μακρινά ταξίδια». Ο Νετανιάχου, ο Τραμπ, ο Ορμπαν, η Μελόνι μάς δείχνουν ότι όταν στην εξουσία βρίσκονται κοινωνιοπαθείς, με στόχο να παραμείνουν, με κάθε μέσο, γαντζωμένοι σ’ αυτήν, τότε η ανθρωπότητα βρίσκεται σε εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο, ο οποίος πολλαπλασιάζεται από τον αμοραλισμό τους και τη δίψα τους για «μεγαλείο». Ο Τραμπ φαντασιώνεται να κάνει έναν «παράδεισο τη Μεσογειακή Ριβιέρα» και ο Νετανιάχου τού εγγυάται ότι αυτό το τρελό όνειρο του Real Estate θα γίνει πραγματικότητα ισοπεδώνοντας τη Γάζα. Μόνο που για τους Παλαιστίνιους αυτή θα είναι η Κόλασή τους.
Αυτοί οι ηγέτες, όπως λέει ο Λαμπατούτ, είναι «οι αγγελιαφόροι που έρχονται από τα πιο βαθιά σκοτάδια του ασυνειδήτου μας, αυτές οι διαστροφικές φωνές που ακούμε να ουρλιάζουν γύρω μας... Είναι άραγε οι Σειρήνες που μας καλούν στο ναυάγιο και στον θάνατο;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου